Оној кој има добри помисли на сè ќе гледа добро (27.03.2009)
Ми рекоа некои дека се соблазнуваат бидејќи во Црквата гледаат многу работи наопаку, а јас им кажав: „Ако ја прашаш мувата: ‘Има ли во околинава цвеќе?’, таа ќе ти каже: ‘Не знам, но таму долу има многу конзерви, ѓубре, нечистотија’, па ќе ти ги наброи сите ѓубришта што ги поминала. А, ако ја прашаш пчелата: ‘Си видела ли некоја нечистотија во околината?’, таа ќе ти рече: ‘Нечистотија? Не, не сум видела никаде; овде е сѐ полно со миризливо цвеќе’ и ќе ти изнакаже од кое сѐ цвеќе има по градините и полињата и така натаму. Гледаш, мувата знае само каде има ѓубре, додека пчелата знае дека таму цвета лилјан, а малку подалеку зумбул...“
Колку што сфатив, едни луѓе личат на пчела, а други на мува. Оние што личат на мува во секоја ситуација бараат само да видат што има лошо и преокупирани се со тоа. Никаде не гледаат ништо добро. Оние што личат на пчела секаде наоѓаат само она што е добро. Расипан човек расипано мисли, сѐ прима од лево, сѐ гледа наопаку. Од друга страна, оној кој има добри помисли, што и да види, што и да му кажеш, ќе има добра помисла.
Еднаш, едно момче од второ одделение гимназија дојде во колибата и почука на врата. Имав цела вреќа со писма да прочитам, но реков ајде да излезам и да видам што сака момчево.
- „Што е, момче?“ – му реков.
- „Дали е ова колибата на Старец Паисиј? Би сакал да разговарам со отец Паисиј“ – рече тоа.
- „Ова е неговата колиба, но тој не е овде. Отиде да купи цигари“ – му реков.
- „Веројатно отиде да послуша некој, да му купи цигари“ – рече тоа со добра помисла.
- „Ма не, отиде да купи цигари за себе. Остана без цигари, па полуде. Мене тука сам ме остави, и воопшто не знам кога ќе се врати. Ако долго го нема, ќе си одам.“
Очите му се насолзија, но тоа повторно со добра помисла рече: „Го замараме Старецот“.
- „А што ќе ти е тој?“ – го прашав.
- „Сакам да побарам благослов од него“ – рече.
- „Каков благослов, море, да земеш! Тој е измамник. Нема од него никаква корист. Јас добро го познавам. Немој без потреба да чекаш, бидејќи, кога ќе се врати, ќе биде нервозен, можеби дури и пијан, бидејќи и пие, покрај сѐ.“
Но, момчето непрестајно имаше добра помисла.
- „Добро – реков – јас, сепак, ќе го почекам уште малку. Што да му кажам?“
- „Имам едно писмо да му предадам – рече тоа – но ќе почекам да земам и благослов“.
Видовте ли? Што и да му кажував, прифаќаше со добра помисла. Му реков: „Полуде по цигари“, а тоа сиротото, воздивна, очите му се наполнија со солзи. „Кој знае“ – рече – „сигурно отишол некого да послуша, да му купи цигари“. Други толку читаат, а тоа, момче од дванаесет години, па поседува толку добри помисли! Му ја расипуваш помислата, а тоа пронаoѓа подобра и извлекува уште подобар заклучок. Ме воодушеви! Првпат видов такво нешто!
Старец Паисиј Светогорец
