|
|
|
|
За постот
|
|
|
|
|
Света Ана
Мајката на Пресвета Богородица. Денес се празнува нејзиното успение, но нејзиниот главен празник е на 9 септември, под кој датум ? се напишани и службата и житието. Ана беше од коленото Левиево, ќерка на Матан свештеникот. После долг и богоугоден живот се упокои во длабока старост.
Тропар
Богомудра Ано, во твојата утроба си ја носела чистата Богомајка Која Го роди Животот. Затоа сега си се преселила кон небесното блаженство, каде што е живеалиштето на оние што се веселат, радувајќи се во слава, и просејќи очистување на гревовите на оние што те почитуваат со љубов, секогаш блажена.
Кондак
Го празнуваме споменот на Христовите прародители, верно барајќи помош од нив, да се избавиме од секаква неволја сите ние кои повикуваме: Со нас е нашиот Бог, Кој ги прослави, како што благоволи.
Света Олимпијада, ѓакониса
Родена е во Цариград од мошне прочуени родители. Татко ? , Анисиј Секунд, беше сенатор, а мајка ? му беше ќерка на оној славен големец Евлавиј, којшто се спомнува во житието на Св. Николај чудотворец. Кога порасна Олимпијада беше свршена за некој големец, којшто умре пред венчавката со оваа чесна девица. Залудно и царот и останатите роднини ја советуваа да се омажи за друг, таа не сакаше никого, но се предаде на богоугоден живот, од наследениот имот правејќи големи жртви за црквите и милостињи за бедните. Служеше при храмот како ѓакониса најпрво за време на патријархот Нектариј, а по неговата смрт за време на Свети Јован Златоуст. Пред да појде на прогонство, Златоуст ја посоветува Олимпијада да остане при храмот како и порано и да ? послужи на Црквата кого и да постават за патријарх после него. Но веднаш по прогонството на овој голем светител некој ја запали големата црква, а пожарот зафати и многубројни значајни градби во престолнината. Непријателите на Златоуст ја обвинија оаа света жена за злонамерно подметнување пожар. Олимпијада беше прогонета од Цариград во Никомидија, каде што се упокои во 410 година, оставајќи аманет телото да ? го положат во ковчег и да го фрлат во морето, па каде ќе го исфрли водата таму да го закопаат. Ковчегот беше исфрлен во местото Врохта, каде што имаше црква на Светиот апостол Тома. Од нејзините мошти низ вековите се пројавуваа големи чуда на исцеление. Прогонетиот Златоуст ? пишуваше на Олимпијада прекрасни писма, коишто и денес можат да им послужат за утеха на оние што страдаат заради правдата Божја. Меѓу другото Златоуст ? пишува на Олимпијада: „Сега сум многу радосен не само затоа што ти се избави од болеста но уште повеќе затоа што толку благородно ги поднесуваш сите неволји, ги нарекуваш трици, што ? е својствено на душа преисполнета со сила и изобилна во богатите плодови на мажественоста. Бидејќи ти не само што благородно ја поднесуваш несреќата туку не ни забележуваш дека дошла, и тоа без напрегање и без труд и неспокојство, дури и не им ја соопштуваш на другите, но како ликувајќи и торжествувајќи - тоа служи како доказ за најголема мудрост. “ (Писмо VI).
Тропар
Верна Христова слугинко, која по волјата Негова трагаше катадневно, света Олимпијадо, крстот свој носејќи го, од Самарјанинот се поучи, од Милостивиот добивајќи, срцето за сите го отвори, Пресветата пред очи имајќи ја на сите им прости. Затоа и за нас моли се, света маченичке, која како светла гулабица при Женикот поита.
Преподобната девица Евпраксија
Ќерка на цариградскиот големец Антигон и роднина на царот Теодосиј Велики. Со мајка ? , којашто како млада остана вдовица, се преселија во Мисир давајќи прилози и молејќи се на Бога. Седумгодишната Евпраксија според својата горлива ревност се замонаши во еден женски манастир. Колку повеќе растеше толку потешки подвизи си наложуваше. Еднаш постеше четириесет дена. Се упокои во 413 година, во својата триесетта година. Имаше голема благодат Божја и исцелуваше од најтешки болести.
Тропар
Од младоста поита во прегратките на благодатта, богомудра Евпраксијо, оставајќи ја минливоста зад себе, телото го смири, срцето Христово го очисти, а душата твоја со ангелски пој се наслади. Совршено послушание, како пример за спасение ни остави, девственичке Господова, и затоа сега од Него милост измоли, за душите наши обременети.
Спомен на Петтиот Вселенски Собор
Овој Собор беше во Цариград за време на царот Јустинијан Велики, во 553 година. На Соборот беа осудени сите монофизитски ереси, како и еретичките списи на Теодор Мопсуестски, на Теодорит Кирски и на Ориген (учење што се коси со воскресението на мртвите).
