14:22-34
| 22. | И веднаш ги покани Исус учениците Свои да влезат во кораб и да минат на другата страна пред Него, дури да го распушти народот. |
| 23. | Па штом го распушти народот, Он се искачи на планината, за да се помоли насамо. И таа вечер остана таму Сам. |
| 24. | А коработ беше веќе на сред море и брановите го удираа, зашто ветрот беше спротивен. |
| 25. | Но на четвртата стража, преку ноќта, дојде Исус при нив, одејќи по морето. |
| 26. | А учениците, штом Го видоа како оди по морето, се уплашија и рекоа: „Тоа е привидение” и од страв извикаа. |
| 27. | Но Исус веднаш почна да зборува со нив и им рече: „Не бојте се! Јас сум, не плашете се!” |
| 28. | А Петар, одговарајќи Му, рече: „Господи, ако си Ти, позволи да дојдам при Тебе во водата!” |
| 29. | И Исус му рече: „Дојди!” Па штом излезе од коработ, Петар тргна по водата за да оди при Исуса; |
| 30. | но, кога го виде силниот ветар, се уплаши, почна да потонува и извика: „Господи, спаси ме!” |
| 31. | Исус веднаш му подаде рака, го фати и му рече: „Маловернику, зошто се посомнева?” |
| 32. | И кога влегоа во коработ, ветрот престана. |
| 33. | А оние, што беа во коработ, се приближија до Него, Му се поклонија и рекоа: „Навистина, Ти си Син Божји!” |
| 34. | Па откако преминаа, дојдоа во земјата Генисаретска. |
