Житие: Преподобните Пафнутиј и Ефросинија
Ќерка на Пафнутиј, богат и прочуен човек од Александрија. Од бездетни родители, кои со молитва ја испросиле од Бог. Како благочестиви луѓе, тие ја воспитале во верата Христова. Не сакајќи да стапи во брак, младата Ефросинија, за да се скрие од татко ?, се преоблекла во машка облека и се пријавила пред игуменот на еден машки манастир како евнух на царот Теодосиј, под името Измарагд. Игуменот го примил и му го предал под раководство на духовникот Агипит. Со својот подвиг на пост и молитва Измарагд брзо ги надминал сите монаси во тој манастир. Кога навршиле триесет и осум години во тежок подвиг, тој манастир го посетил Пафнутиј, а игуменот го упатил кај Измарагд заради молитва и утеха. Измарагд го препознал Пафнутиј, но Пафнутиј не го познал Измарагд. Кога таткото ја исповедал својата тага по изгубената ќерка, Измарагд му рекол да не губи надеж, бидејќи уште во овој живот ќе ја види својата ќерка, па го замолил повторно да дојде кај него по три дена. Кога Пафнутиј дошол повторно, Измарагд лежел на смртна постела. Тогаш му рекол на Пафнутиј: „Јас сум Ефросинија, твојата ќерка, ти си ми татко!“ Таткото долго не можел да си дојде на себе од страшното изненадување. Тогаш издивнала блажената Ефросинија и татко ? ја оплакувал над одарот. Откако ја погребал и самиот стапил во истиот манастир и се вселил во ќелијата на својата упокоена и света ќерка. По десет години подвиг, се упокоил во Господ и Свети Пафнутиј.
Тропар
Господи, Господи, сило незнаена, го создаде, го возљуби човека и го постави во љубовта Твоја, затоа дете кон Тебе прибегна – света Ефросинија, при чии нозе денес припаѓаме. Убавината на душата твоја, о преподобна, ги освои нашите срца, подвигот твој за Христа да се оневестиш, даде смелост на усните наши – да те восфалиме и молиме лишени да не бидеме од милоста на Твојот Жених во вечни векови.
