Житие: Преподобен Захарија
Син на Карион Мисирецот, којшто ги остави жената и децата и се замонаши. Захарија го зеде кај себе неговиот татко, бидејќи мајка му не можеше да го прехрани. Иако многу помлад од многумина старци во Скитот, се здоби со многу поголеми благодатни дарови од многумина меѓу оние старци. Од благодатта Божја чувствуваше како му гори целата внатрешност. На прашањето на Св. Макариј кој е вистински монах, Захарија одговори: „Оној којшто непрестајно се принудува себеси на заповедите Божји“. А на прашањето на авва Мојсеј што значи да се биде монах, Захарија ја симна камилавката, ја изгази со нозете, па рече: „Ако човекот не се смири не може да биде монах!“ Беше големо светило меѓу монасите во пустината и млад се упокои во Господ.
Тропар
Радувај се, свети оче Захарие, тебе Христос небесните врати ти ги отвори, откако подвигот твој благодатен скалило постана кон Горниот Ерусалим, и пак радувај се смирение на монасите, кој со молитви и молчание страстите ги растопи и во кал ги претвори, изгазени од трпението кое ангелското го надмина. За нас сега моли се, преподобен подвижниче, од вишното Небо Небесно.
