Велика сабота во Водоча
 
 
 
 
 

Велика сабота во Водоча (04.05.2024 13:10)

Денес, на Велика сабота, Митрополитот Струмички г. Наум отслужи Божествена Литургија во параклисот на манастирот „Покров на Пресвета Богородица и свети Леонтиј“, во Водоча. На Литургијата верниот народ се причести со Светите Христови Тајни.

На Литургијата Владиката се обрати со следното слово:

„Благодатното учество во спасителните за нас настани од животот на Богочовекот Христос, кое Црквата литургиски ни го овозможува во својот годишен циклус на чествувања, не треба да се ограничи само на неговата надворешна пројава и значење, што многу кратко трае, туку треба да се открива и доживува и во неговата внатрешна суштина и димензија, која трае вечно. Така, на пример, за да може вистински да учествуваме и да ги доживееме деновите од Страсната Седмица – Великиот Петок, Великата Сабота и Неделата на Воскресението – односно за да може вистински да учествуваме и да ги доживееме Христовото Распнување, Христовото Погребение и Христовото Воскресение, потребно е и во својот личен духовен живот да ги поминуваме трите внатрешни духовни состојби: распнувањето на умот, погребението на умот и воскресението на умот.
Првата молитвена состојба на умот се случува кога човекот, во дух на покајание, поради својата оддалеченост и несличност со Христос, потпомогнат од својата волја и желба го собира својот ум во зборовите на молитвата: „Господи Исусе Христе, помилуј нè“. Чистата молитва е предвесник на крајот од оваа молитвена состојба и премин во друга. Умот го приковуваме на крстот од зборовите на молитвата и не му даваме да скита и да се расејува привлечен од светот и неговите страсти. Овој подвиг бара голем напор и ова е распнување, или, Велик Петок за умот.
Втората молитвена состојба на умот се случува кога човекот, во дух на покајание, потпомогнат од својата волја и желба го собира својот ум во зборовите на молитвата, но овојпат внатре во своето доволно очистено од страстите и затоа отворено срце, во кое се соединува со благодатта на Крштението, со Бог. Оваа молитва, која се нарекува и умно-срдечна, е посебен дар Божји. Чистата молитва е предвесник на крајот и од оваа молитвена состојба и премин во друга. Умот собран во зборовите на молитвата го погребуваме во длабочините на нашето срце и тој станува мртов во однос на световните грижи и привлечности. Тоа е погребение, или, Велика Сабота за умот. Човекот кој ќе ја достигне оваа состојба оттогаш понатаму престојува во непоматена внатрешна радост и светлина и од смртта не се плаши“.